aardewerk

Green Frog Service: geschiedenis en beschrijving

Green Frog Service: geschiedenis en beschrijving

doe mee aan de discussie

 
De inhoud
  1. Ongebruikelijke bestelling
  2. Wie is de klant?
  3. Meesterwerk van keramiek
  4. Het verhaal van de kikkerdienst

Elke tentoonstelling van de Hermitage is een echt meesterwerk en heeft zijn eigen, vaak ongewone geschiedenis. De dienst met een groene kikker heeft niet alleen een intrigerende naam, maar dient ook als een uniek artefact dat de geschiedenis van twee landen verenigt: Rusland en Engeland, en wordt ook beschouwd als de voorloper van een hele trend in de kunst van de porseleinproductie.

Ongebruikelijke bestelling

De beroemde Engelse faiencefabrikant Josiah Wedgwood, wiens sets met trots "koninklijke goederen" werden genoemd, kreeg in 1773 een complexe en zeer verantwoordelijke bestelling. Het unieke ervan ligt in het feit dat het noodzakelijk was om een ​​grote ceremoniële dienst te verrichten voor 52 personen, wier schilderkunst met topografische nauwkeurigheid de opvattingen van Engeland, Schotland en Wales zou reproduceren. Het was noodzakelijk om meer dan 1220 landschappen te schrijven, en geen ervan moest worden herhaald. De service was echt enorm: ongeveer 950 items (het exacte cijfer is onbekend, omdat de bronnen een ander nummer aangeven).

De kosten van de service waren ook meer dan indrukwekkend. In accounts zijn 14600 roebels 43 kopeken. Het bedrag voor die tijden ondenkbaar. Zelfs de architect van het Taurisch paleis ontving Starov veel minder voor zijn werk: 9.600 roebel. Het embleem van de dienst moest een groene kikker op het wapen zijn. Vervolgens werd hij genoemd: "Dienst met een groene kikker."

Wie is de klant?

Grote verantwoordelijkheid legt de identiteit van de klant op. Ze was de Russische keizerin Catherine II. Voor Wedgwood was de perfecte uitvoering van het werk een erezaak, het was heel moeilijk om zo'n bestelling te krijgen en bovendien moest zijn creatie strijden met de service die de Pruisische koning Frederick naar de keizerin zond.

Beoogde dienst voor de bouw van een gotisch kasteel. Het gebied waar het werd opgericht, werd Kikeriki genoemd, wat uit het Fins betekent "kikkerlandschap". Daarom werd de gebruikelijke groene kikker het embleem van de dienst.

Het kasteel werd opgericht om belangrijke gebeurtenissen, amusement en recreatie van de keizerin te vieren en werd gebouwd op de landen die na de Noordelijke Oorlog met Rusland waren opgehouden. Het was in dit kasteel in de Ronde Zaal dat de helden van de oorlog van 1812 werden beloond: Kutuzov, Suvorov. Hier ontmoette Catherine II de George Knights.

De basis van het kasteel werd gelegd in 1774. Tegen 1777 werd het complex opgericht. Het werd gebouwd in de neo-gotische stijl, die vanuit Engeland naar Rusland kwam. Dit is praktisch het eerste neogotische architecturale ensemble in de buurt van St. Petersburg. De Groothertogin was gefascineerd door Engelse architectuur en landschapscultuur., zoals gerapporteerd in een brief aan Voltaire in de zomer van 1772.

Middeleeuwse gotische kastelen, kerken, kapellen in een of andere vorm waren een onmisbaar element in het klassieke Engelse landschap. Het kunnen zowel de oorspronkelijke ruïnes van gotische gebouwen zijn als nieuwe gebouwen die volgens de gotische kanunniken zijn opgetrokken. De tradities van de Russische architectuur verschilden sterk van de Engelse, dus de Russische neo-gotische stijl van de 18e eeuw is behoorlijk afhankelijk van het Russische classicisme. Dit weerspiegelde zich ook in de stijl van het paleiscomplex Kekerekeksinensky.

Engelse uitzichten waren te versieren en ceremoniële paleisdienst. Thomas Bentley, de zakenpartner van Wedgwood, stelde een catalogus samen voor de keizerin met allerlei namen, waaronder stedelijke en landelijke landschappen, natuurlijke landschappen, kastelen, abdijen, landhuizen en landhuizen. Daarom heeft de dienst niet alleen een artistieke, maar ook een historische waarde.Het herschept een uniek en majestueus panorama van het VK van de XVIII eeuw, die nu aanzienlijk is veranderd.

En veel monumenten van architectuur en landschapscultuur zijn volledig verloren.

Meesterwerk van keramiek

Er werd aangenomen dat alle landschappen die de dienst sieren, gemaakt zullen zijn van de natuur. Het bleek echter dat het veel tijd kostte, dus toen bronnen begonnen met het gebruiken van afdrukken, tekeningen en aquarellen. Daartoe werden brieven gezonden aan de eigenaars van de landgoederen en nalatenschappen met het verzoek om de beschikbare gravures en schilderijen met zicht op hun bezittingen te sturen. De brieven gaven aan dat de catalogus met de namen van de eigenaars aan de Russische keizerin zou worden voorgelegd. Het belang van de eigenaren deed er niet toe, rekening houdend met hoe mooi het landschap was, en de overeenstemming ervan met het concept van het product.

De meesters die de objecten van de dienst hadden geschilderd, kopieerden het origineel het vaakst met fotografische nauwkeurigheid, maar in sommige gevallen omringde de verbeeldingskracht van de kunstenaar de echte historische structuur met een fictief landschap gemaakt in de tradities van het classicisme. Wedgwood vervolmaakte de traditionele keramische samenstelling van de Engelse faience-crèmekleur. De nieuwe compositie heette "Queen faience" ter ere van de patrones van Wedgwood Queen Charlotte.

Van dit materiaal is een groene kikkerset gemaakt.

Gevormde en verbrande producten in de fabriek in Staffordshire "Etruria", en het schilderij is gemaakt in een schilderworkshop in Chelsea. De dienst werd geschilderd door meer dan 30 meesters, die elk zijn eigen deel van het werk uitvoerden. Een groene kikker, bijvoorbeeld, over alle onderwerpen werd geschreven door één meester.

De vorm van de items van de service was gebaseerd op de "koninklijke vorm", zo genoemd omdat volgens dit model Wedgwood de dienst voor George III heeft gemaakt. Dit formulier is aangepast en kreeg later de naam "Catherine". Onderscheid haar strikte soepel elegante contouren. De kikkerservice was bedoeld voor zowel het serveren van de lunch als het dessert.

Servies werd omlijst door een rand van eiken takken en dessert - van de takken van klimop.

De set bestond uit een verscheidenheid aan borden van verschillende groottes, gerechten voor wild, fruit en groenten, saladekommen, terrines, sausboten, ijssalons, kommen en nog veel meer. Sommige producten waren vrij complexe ontwerpen, waaronder verschillende onderdelen. De ijsbereiders bijvoorbeeld, bestonden uit een ijscompartiment met een deksel, een ijsvorm en een driedimensionale romp met een strak topdeksel.

Beschilderd servies in warme olijfbruine tinten op een zachte "romige" achtergrondDe enige lichtpunt op elk voorwerp is een symbolische kleine groene kikker. Een driehoekig schild met zijn afbeelding bekroont elk ornament.

Zorgvuldig geschreven landschappen verbazen van gratie en aristocratie.

Het verhaal van de kikkerdienst

Zelfs tijdens de oprichting van de objecten van de dienst werden tentoongesteld in een speciaal gehuurd voor dit huis op Portland House in Londen, zodat de Britten het konden bewonderen voordat ze naar Rusland werden gestuurd. De tentoonstelling was zo populair dat het langer duurde dan de toegekende tijd. Dit bracht extra bekendheid naar Wedgwood & Sons. De omzet van de fabriek nam aanzienlijk toe, de dienstenlijn "Ekaterina's" werd geopend.

Catherine sprak haar dank uit aan Wedgwood en de fabrikanten via de ambassadeur in Londen. In Rusland werd de dienst op de meest plechtige recepties gebruikt. Ze kregen bijvoorbeeld een tafel ter ere van het decennium van de overwinning in de Chesme-baai van de Egeïsche Zee. Ter ere daarvan werd het Kekerekeksky-paleis zelf bekend als de Chesme. De Romeinse keizer Jozef II was incognito aanwezig bij deze receptie onder de naam graaf Falkenstein.

Een feestelijk diner ter ere van de wijding van de plaats onder de kerk van Johannes de Doper, waar Gustav III, de koning van Zweden, aanwezig was onder de naam graaf Gotland, versierde ook de groene kikker. In de XIXe eeuw was de keizerlijke dienst, besteld voor het Chesme-paleis, verloren en werd deze onherroepelijk geacht. Maar de Engelse onderzoeker Uliyamsson drong aan op een grondige zoektocht en aan het begin van de 20e eeuw werd een verpakte doos ontdekt in de kelders van het Engelse paleis in Peterhof.

In 1912 werd het product van Wedgwood tentoongesteld aan de Academie voor Beeldende Kunsten tijdens de jubileumtentoonstelling van de Wedgwood-fabriek en vervolgens plechtig overgedragen aan de Hermitage. Tot nu toe zijn 700 items van de Green Frog bewaard gebleven. Naast de Hermitage zijn sommige van hen vertegenwoordigd in de collecties van Peterhof en Cottage en worden ze vaak getoond op verschillende tentoonstellingen.

Een overzicht van de service met de groene Wedgwood-kikker kunt u hieronder zien.

Schrijf een reactie
Informatie verstrekt voor referentiedoeleinden. Do not self-medicate. Raadpleeg voor de gezondheid altijd een specialist.

mode

schoonheid

betrekkingen