Agorafobie: wat veroorzaakt en hoe moet worden behandeld?

Zeker, ieder van ons heeft minstens één keer een man gezien die letterlijk over het plein rent of bang is om de deur open te laten. We beschouwen zulke mensen meestal als cranks, maar het probleem is veel dieper dan het op het eerste gezicht lijkt.

Agorafobie is een meervoudige fobie die zich manifesteert in de vorm van angst voor open ruimtes, grote menigten. Angst voor open ruimte kan zich uiten in afschuw van het vooruitzicht een brede straat of een plein over te steken of de deur niet gesloten te laten. Deze fobie is al lang bekend. De naam komt van oude Griekse woorden, vertaald als "markt" en "angst". Daarom wordt de angst voor open ruimte vaak de "marktziekte" of "ziekte met groot oppervlak" genoemd.

Agorafobie - een concept dat veel angsten bevat, op de een of andere manier verbonden met open ruimte. Angst is bewusteloos en vaak irrationeel. In wezen is angst een hypertrofische manifestatie van het afweermechanisme - een persoon voelt zich in gevaar, en fysiologische, mentale en biochemische processen in zijn lichaam, waaronder 'bescherming', vertellen hem dat je in deze situatie moet rennen, ontsnappen.

De eerste om deze psychiatrische stoornis te beschrijven was de Duitse psychiater en neuropatholoog Karl Westphal, die in de 19e eeuw leefde. Zijn werk over "marktangst" werd gepubliceerd in 1872, en hij was de eerste die voorstelde om de term "agorafobie" te gebruiken. In zijn werk beschreef Westphal vooral alleen de angst om op een open plek te zijn, maar toen wisten de sterren van de wetenschap niet over de drukte in de metro tijdens het spitsuur, ze hadden geen grote demonstraties en rally's voor enkele honderdduizenden mensen bedacht.

Toch zullen velen verrast zijn om dat te weten agorafobie leed indertijd Sigmund Freud. De ziekte manifesteerde zich vooral in zijn jeugd en daarom was het voor een wereldberoemde arts heel moeilijk om op zijn oude dag zelfstandig te wandelen. Hij vertelde dit zelf aan een van zijn studenten, Theodor Raik. Raik beschreef dit gesprek in zijn geschriften en concludeerde tegelijkertijd dat Freud werd geïnspireerd door zijn eigen problemen met de psyche om de menselijke psychologie en zijn diepste geheimen te bestuderen. En inderdaad, Freud is er veel in geslaagd.

Vóór hem probeerden psychiaters angsten te helen met morfine, hypnose en elektriciteit. In extreme gevallen werd de patiënt met fobieën naar het genezende water of resort gestuurd. En het was Freud die voor het eerst voorstelde om te praten, met patiënten te praten, hun probleem te bespreken om de manifestaties van agorafobie te minimaliseren. De beste medische geesten van de wereld waren geschokt door zo'n voorstel, het paste niet in een redelijk kader, maar ze konden zelf niets beters bieden, en daarom bepaalde Freud in veel opzichten de principes van psychotherapie en angst voor open ruimtes en grote menigten.

Tegenwoordig kijkt de geneeskunde meer naar agorafobie. Het omvat niet alleen de angst voor open ruimtes, maar ook de angst voor vergelijkbare situaties (buitenshuis zijn, de behoefte om ergens buiten het huis te zijn, in een menigte te zijn, op openbare plaatsen, in transport en in de metro). De agorafobie wordt toegeschreven aan de angst om zonder begeleiding te moeten lopen langs een verlaten straat, een park, de angst om op reis te gaan of alleen te reizen.Ze omvatten ook de angst om naar markten, grote winkels, restaurants, bioscopen te gaan, naar rallies te gaan. Want agorafob is kenmerkende angst voor elke plaats die hij in dat geval niet zal kunnen verlaten, onopgemerkt blijven, zonder de aandacht van anderen te trekken.

Tegelijkertijd zijn mensen die aan deze aandoening lijden zich er goed van bewust dat hun angsten en paniekaanvallen geen reden hebben en zijn ze erg bang dat dergelijke aanvallen in het openbaar zullen plaatsvinden, dat wil zeggen, ze zullen openbaar worden. Dientengevolge, vindt een persoon het enige redelijke, naar zijn mening, uitweg - hij sluit in zijn "vesting" (thuis) en geen enkele kracht kan haar dwingen te vertrekken.

Op zijn grondgebied voelt het agorafob zich veilig. De meesten van hen kunnen perfect communiceren, gasten ontvangen, gastvrije gastheren zijn, werken, telefoongesprekken voeren, zeer complexe creatieve taken oplossen, maar alleen op hun eigen grondgebied. Zolang ze begrijpen dat de ruimte om hen heen onder controle is, gedragen ze zich adequaat. Ze kunnen jarenlang leven zonder van huis te gaan. Probeer paniekaanvallen te voorkomen, mensen met deze aandoening Bewust hun bewegingen beperken, de reikwijdte van activiteiten beperken, proberen om situaties te vermijden waarin ze te ver van hun veilige ruimte af zijn. Het is belangrijk voor hen om dat te weten indien nodig kunnen ze snel terugkeren.

Marilyn Monroe leed aan agorafobie, ze was erg bang voor open plekken en grote groepen mensen en bezocht ze alleen als ze werd vergezeld door familie of vrienden die ze vertrouwde. Een soortgelijk probleem was met de actrice Barbara Streisand.

Als je aan welke agorafoob vraagt ​​waar hij bang voor is, waarom hij niet naar het midden van het plein kan gaan en iedereen vertelt wat hij van hen vindt, of gewoon zijn appartement verlaat, is het onwaarschijnlijk dat hij het antwoord zal vinden. In 95% van de gevallen beschouwen patiënten met een dergelijke fobie hun angsten volledig onverklaarbaar. Ze zien geen verband tussen paniek en eerdere schokken en psychologisch trauma. Slechts ongeveer 5% van de agorafoben kan zich dat, hard nadenken herinneren voor de allereerste keer ervoeren ze wilde horror en paniek in een situatie waarin ze zich slecht voelden in bepaalde specifieke omstandigheden: had griep, moe, het was erg benauwd en warm, bezorgd voor het interviewen of slagen voor de test.

Zij, de dokter, geloven natuurlijk. Maar omstandigheden en situaties waarin angst ontstaat, kunnen de reden voor zijn verschijning niet verklaren. En op basis hiervan weten psychiaters en neurofysiologen wat de agorafoben zelf niet beseffen - de stoornis hangt nauw samen met het kritisch lage niveau van iemands gevoel van persoonlijke veiligheid. Heel vaak wordt het gelegd in de kindertijd. Als een man op jonge leeftijd zichzelf als kwetsbaar, zwak en hulpeloos begon te zien, niet in staat was om weerstand te bieden aan de slechte, agressieve en gemene wereld, dan is de kans groot dat agorafobie zich op latere leeftijd zal manifesteren.

Waarom voelt een kind zich zo? Om drie redenen:

1. ouders zorgen onnodig voor hem, laten geen ruimte over voor hun eigen beslissingen en acties, terwijl ze tegelijkertijd suggereren dat de wereld vol nachtmerries en gevaren is, "je moet voorzichtig zijn en altijd alert zijn";
2. ouders letten niet op het kind, zijn niet geïnteresseerd in zijn gevoelens en angsten, hij voelt geen steun en veiligheid naast volwassenen;
3. ouders zijn te veeleisend, despotisch, autoritair en het kind is voortdurend gespannen in de verwachting dat zijn daden, woorden, daden afkeuring en zelfs straf zullen veroorzaken.

In al deze situaties wordt angst een vertrouwde metgezel van het leven van kinds af aan, tot op zekere hoogte is het altijd aanwezig. Maar het zou oneerlijk zijn om de ouders de schuld te geven. Er zijn individuele voorwaarden voor het ontstaan ​​van psychische angststoornissen. Meestal ontwikkelt agorafobie zich bij mensen met een bepaald type zenuwstelsel - zeer gevoelige, beïnvloedbare personen, angstig, geneigd om zich in hun gevoelens te verdiepen, geheimzinnig, niet klaar om de wereld hun zwakheden te tonen.

Maar dit zijn allemaal externe omstandigheden. Wat gebeurt er in een persoon? In feite begint zijn eigen brein hem te bedriegen - dat is de reden waarom veel patiënten met agorafobie problemen krijgen met het vestibulaire apparaat. Een gezond persoon slaagt erin het evenwicht te handhaven door drie soorten signalen: proprioceptief, tactiel en visueel. Deze richtlijnen zijn voldoende om te begrijpen waar je bent en wat je positie op het punt van de ruimte in de huidige tijd is.

Agorafoben kunnen de perceptie hebben van slechts twee soorten signalen - tactiel en visueel. Hierdoor is er sprake van een uitgesproken desoriëntatie, wanneer een persoon zich bevindt in een zwermende menigte, op hellende oppervlakken en grote open ruimtes met een minimaal aantal visuele oriëntatiepunten. De hersenen sturen ze foute signalen, als gevolg van mogelijke onbalans.

Houd er rekening mee dat het brein is op zichzelf niet in staat tot dergelijke "trucs", maar met de actieve ondersteuning van hormonen. Angst ontstaat als een afweermechanisme en dan worden stresshormonen (bijvoorbeeld adrenaline) onmiddellijk in het bloed afgegeven. Het hormoon veroorzaakt onmiddellijk een "run of protect" -reactie in de hersenen.

Met sommige aangeboren en verworven pathologieën geassocieerd met hormonale stoornissen, kan de ontwikkeling van agorafobie endocriene oorzaken hebben (pathologische processen in de hersenen veroorzaken hormonale disbalans). Dit is mogelijk met neurocirculaire dystonie, alcoholisme, drugsverslaving, algemene pathologieën van de schildklier.

Het is opmerkelijk dat grote koffieliefhebbers en alles dat cafeïne bevat (sterke thee en donkere chocolade) ook het risico lopen de vriendelijke rijen van de agorafoben aan te vullen - cafeïne stimuleert de productie van stresshormonen en als predisponerende factoren samenvallen, is het begin van de 'marktziekte' heel goed mogelijk. Volgens statistieken, agorafobie in verschillende mate, komt voor bij 5% van de wereldbevolking, mannen zijn er minder vatbaar voor dan vrouwen ongeveer 2 keer.

Agorafobo is genoeg om erachter te komen. Hij is bang om het huis te verlaten om iets buiten zijn reguliere territorium onder controle te doen. Uitgaan, de weg oversteken, de metro in en met de drukke ochtendbus naar het klassieke agorafobie rijden zijn moeilijke taken en soms helemaal onmogelijk. In dit geval is men bang om de winkels te bezoeken en de tweede kan de kapper niet bezoeken. Openbaar vervoer is een veel voorkomende angst bij zo'n stoornis, want terwijl een bus op reis is, kan een persoon niet opstaan ​​en hem achterlaten als hij zich in gevaar voelt.

Tegelijkertijd neemt het niveau van angst af, vergezeld door familieleden of iemand aan wie de patiënt volledig vertrouwt, en kan de persoon iets doen dat niet alleen kan worden gedaan. Er zijn agorafoben die slechts één soort angst hebben, bijvoorbeeld de angst om het plein te voet over te steken of de angst om in de bus te stappen. Er zijn mensen die tegelijkertijd tegelijkertijd met verschillende angsten te maken hebben, tot de volledige onmogelijkheid om hun appartement te verlaten, om ergens heen te gaan, en in de moeilijkste gevallen en alleen op hun eigen muren kunnen ze niet blijven.

Agorafoben handelen meestal proactief - plannen hun dagelijks leven op zo'n manier dat ze geen bochten van het lot tegenkomen met situaties waarin ze bang zijn om te zijn: op zoek naar werk op loopafstand, als ze bang zijn voor transport, ze beginnen thuis op afstand te werken, als ze bang zijn om het huis te verlaten, eten bestellen thuis, als ze bang zijn om naar de winkel te gaan, worden er closers op de deur gezet, om niet te vergeten de deur achter zich dicht te doen. En in hun maatregelen zijn ze zeer consistent, stipt en aandachtig voor kleinigheden.

Als echter het agorafobum, ondanks alle voorzorgsmaatregelen, in zorgwekkende omstandigheden blijkt te zijn, kunnen de volgende tekenen van de ziekte worden opgemerkt:

• de ademhaling versnelt en wordt oppervlakkig, oppervlakkig;
• hartslag versnelt;
• zweten verhoogt, gezicht en handen zweten bijzonder hard;
• duizeligheid optreedt, mogelijk verlies van oriëntatie in de ruimte, vallen;
• er is een "coma in de keel", het wordt moeilijk om te slikken;
• er is een gevoel van misselijkheid en vernauwing in de maag.

Als een voorzichtige en voorzichtige agooraphobus weet dat hij binnenkort te maken krijgt met een vreselijke, gevaarlijke situatie (je moet bijvoorbeeld echt het paspoortkantoor bezoeken en een document krijgen, omdat niemand dat voor hem zal doen), dan wacht hij binnen enkele dagen op angst, angst neemt geleidelijk toe.

Echte agorafoben hebben een laag zelfbeeld, ze zijn bijna zeker van tevoren dat er niets goeds zal komen van hun plannen en ideeën. Ze zijn bang voor eenzaamheid, omdat ze gewoon niet begrijpen hoe ze moeten overleven zonder ondersteuning, zorgzaamheid, bescherming van buitenaf. Ze gaan pijnlijk van elkaar weg, ze kunnen in een ernstige depressie terechtkomen.

Het hele leven van agorafoba - een onophoudelijke strijd om extra veilige ruimte onder de zon. En het gebeurt dat patiënten erin slagen extra gronden te winnen voor hun 'fort', ze breiden de ruimte uit waarin ze zich rustig voelen. Maar na het optreden van onvoorziene traumatische omstandigheden (de vrouw vertrok, de man vertrok, de vriend verraden, werd van het werk ontslagen, werd niet geaccepteerd om te werken), de voortgang komt meestal op niets uit en de persoon keert terug naar zijn "eiland van veiligheid".

Psychiaters hebben dat opgemerkt De eerste tekenen van de ziekte komen meestal voor als iemand de leeftijd van 20-25 jaar bereikt. En dit is het belangrijkste verschil tussen deze angst en andere fobieën, die zich meestal manifesteren in de adolescentie of jeugd. Volgens de analyse van medische dossiers van mensen met agorafobie hebben deskundigen opgemerkt dat de eerste aanval van horror meestal plaatsvindt in bepaalde situaties - wanneer een persoon aan een bushalte staat en wacht op zijn tram of op het moment dat hij door een winkelcentrum of markt loopt en een aankoop kiest.

Meestal heeft de aandoening chronische persistentie. Perioden van exacerbaties worden vervangen door remissie, en vervolgens treden er opnieuw exacerbaties op. Zeven van de tien patiënten ontwikkelen een klassieke klinische depressie en bijna de helft heeft fobische stoornissen. Als een persoon geleidelijk panieksyndroom ontwikkelt, heeft de ziekte de meest ernstige loop en is deze het moeilijkst te behandelen.

Helaas kennen wetenschap en geneeskunde niet de "magische pil" die iemand zou helpen om van een ziekte zoals agorafobie af te komen. Daarom zal de therapie lang en complex zijn, en soms duurt het gedurende het hele leven van agorafobie.

Veel hangt af van welke vorm van de aandoening is vastgesteld - met of zonder paniekstoornis. Als er geen paniekaanvallen als zodanig zijn, wordt het geaccepteerd om de persoon met behulp van psychotherapie te behandelen. Dit is vandaag de meest effectieve manier om om te gaan met de angst voor open ruimte, een menigte of transport. Het gebruik van geneesmiddelen in het geval van nepanic agorafobie werd als ineffectief beschouwd, pillen van deze ziekte kunnen niet worden genezen, je kunt de symptomen slechts tijdelijk verminderen. Maar in bijzonder hardnekkige gevallen van een ziekte, worden tranquillizers aanbevolen voor een korte periode met een psychotherapeutische behandelingskuur.

De belangrijkste methode, die vandaag als het meest effectief wordt beschouwd in psychiatrie en psychologie, is cognitieve gedragstherapie. Helemaal aan het begin identificeert de arts de mate en frequentie van angst en angsten, de omstandigheden waarin iemand ze ervaart. Vervolgens worden verbindingen gelegd met bepaalde herinneringen, emoties en ervaringen van de patiënt. En dan begint de arts met de patiënt de gedachten en overtuigingen te veranderen die in bepaalde omstandigheden de schijn van angst oproepen.

In de tweede fase, wanneer iemand de absurditeit van zijn nachtmerries begint te beseffen, beginnen ze hem geleidelijk onder te dompelen in situaties die hij de meeste tijd in het leven had gevreesd. Ten eerste gebeurt dit met de hulp van een specialist en vervolgens - onafhankelijk. Dientengevolge worden situaties die bang waren onlangs gewoon, in feite zijn ze helemaal niet angstaanjagend, angst begint op natuurlijke wijze te verminderen.

De psychotherapeut en de psychiater stellen geen doel om angst als zodanig te vernietigen. Ze nastreven een ander doel - verwijder die psychologische attitudes en voorwaarden, ongezonde waarneming van jezelf en de wereld om ons heen, die tot angst leiden. Behandeling is dus gericht op het vergroten van het gevoel van eigenwaarde, het vestigen van vriendschappelijkere relaties met de buitenwereld en de mensen die er wonen. Zonder dit zal het gevoel van psychotherapie minimaal zijn en binnenkort zal de fobie terugkeren. In bijzonder moeilijke gevallen wordt hypnose gebruikt.

Voor de behandeling van het gebruik van verschillende medicijnen. Ze kunnen in verschillende groepen worden verdeeld.

Deze omvatten medicijnen die in wezen niet genezen, maar een herstellend effect hebben op het lichaam. Afzonderlijk kan niet worden gebruikt vanwege de zinloosheid van dergelijke medicijnen voor psychische stoornissen. Maar in complexe behandeling kan worden voorgeschreven. Deze omvatten "Glycine", "Afobazol", "Fezam", "Cerebrolysin", "Magne B6"

Ze hebben voornamelijk een symptomatisch effect, behandel in principe niet de oorzaak. Veroorzaken remming van signalen in de hersenen, waardoor angst wordt verminderd. Meest gebruikt benzodiazepinen "Fenazepam", "Diazepam". De medicijnen hebben bijwerkingen. bij langdurig gebruik drugsverslaving veroorzaken, daarom zijn ze niet geschikt voor langdurige behandeling.

Geneesmiddelen in deze groep worden beschouwd als effectiever bij de behandeling van agorafobie dan de hierboven genoemde middelen. In bijna 80% van de patiënten zijn de angstniveaus verminderd. Middelen zijn niet verslavend. Het effect wordt bereikt door het aantal neurotransmitters in hersencellen te normaliseren (in het bijzonder verhoogde serotoninespiegels). Het beste resultaat wordt bereikt bij gelijktijdig gebruik antidepressiva en psychotherapie. Vaak gebruikt Paroxetine, Sertraline, Fluoxetine.

Algemene regels stellen dat een persoon zou alle medicijnen moeten nemen, absoluut sober en gezond zijn. Dat wil zeggen, alcohol, koffie, drugs op het moment van de behandeling is uitgesloten. De patiënt mag de aanbevolen dosering van de arts niet overschrijden. Bovendien garandeert de afwijzing van psychotherapie geen enkel effect van de behandeling in het algemeen. Pillen zichzelf, als ze "werken", dan alleen met betrekking tot bepaalde symptomen en niet voor lang.

Zelfstandig omgaan met agorafobie is bijna onmogelijk, omdat angst snel een integraal onderdeel wordt van iemands leven, een deel van zijn eigen persoonlijkheid. En de strijd ertegen herinnert de beruchte strijd van bijen tegen honing. Daarom is een beroep op een specialist noodzakelijk. Onder behandeling worden de volgende aanbevelingen gebruikt om positieve resultaten te versnellen en angsten te overwinnen:

• leer ontspannen - beoefen meditatie, doe yoga (dit kan gedaan worden op video tutorials), besteed elke dag ontspanning, beter als het 's morgens en' s avonds gebeurt;
• geloof dat je op weg bent naar herstel, je hebt genoeg kracht om helemaal door te gaan;
• leer ademhalingsoefeningen - een reeks ademhalingen en uitademingen met een bepaalde diepte en intensiteit helpt om snel paniek te overwinnen, als de aanval terugkeert;
• houd een dagboek bij waarin je elke dag in details specificeert welk deel van je angsten je al hebt weten te winnen, het zal je helpen om vooruitgang te zien en zal je motiveren voor verdere behandeling.

Probeer zoveel mogelijk de steun in te roepen van een persoon die u vertrouwt. Deel met hem je nieuwe sensaties, prestaties. Maar geleidelijk aan meer zelfstandigheid krijgen: als je vroeger niet zonder gids naar de winkel kon gaan, wees dan niet bang om het zelf te proberen, maar maak eerst de helft naar de winkel en ga terug en ga dan helemaal. Ga in de volgende "nadering" naar de winkel en blijf daar een tijdje. Geleidelijk slagen en een aankoop doen.

Preventie van agorafobie bestaat niet, omdat de triggers (provocerende factoren) nog steeds weinig bestudeerd worden. En preventie is verstandiger om voor ouders te zorgen die hun kinderen geestelijk gezond willen opvoeden. Moeders en vaders zouden zich hiervoor niet moeten houden aan een autoritaire opvoedingsstijl, waarbij het kind voortdurend wordt geïntimideerd. Moet worden geëlimineerd en overbeschermd - het kind moet voldoende persoonlijke ruimte en onafhankelijkheid hebben, hij moet het keuzerecht hebben. In eerste instantie zal het een keuze zijn, wat te eten voor een afternoon tea, en later - de keuze van beroep, universiteit, vrienden.

Als je een gevoelig persoon bent, angstig en erg bezorgd over wat anderen van je vinden, als je vaak bang bent om niet het werk te verwerken dat je alleen moet doen, zonder de hulp van anderen, als je erg ongemakkelijk bent in de metro of bus gaat over paniek), moet je hulp zoeken bij een psycholoog. Dit helpt sommige overtuigingen te heroverwegen dat onder ongunstige omstandigheden de ontwikkeling van agorafobie kan veranderen.

Hoe je van agorafobie afkomt, zie de volgende video.