Trypanophobia: beschrijving en manieren om angst te overwinnen

Misschien is er geen persoon in de wereld die volledig onverschillig staat tegenover de injecties die hij moet doen. Licht agitatie, wachtend op pijn gedurende minstens enkele seconden is een normale reactie op een effect dat niet als pijnloos kan worden beschouwd. Maar er zijn mensen (en er zijn er veel) die uitzicht hebben op een injectie, zelfs als het leven ervan afhangt, waardoor paniek en oncontroleerbare gruwel ontstaat.. Dit fenomeen wordt trypanofobie genoemd.

Trypanophobia is een psychische stoornis die als een van de meest voorkomende ter wereld wordt beschouwd. Dit is een pathologische angst voor prikken, naalden, injectiespuiten en injecties.. Volgens medische statistieken, lijden ongeveer 15% van de inwoners van de wereld aan deze angst. Het is opmerkelijk dat in landen waar wegwerpspuiten met dunne naalden die geen intense pijn veroorzaken bij het prikken eerder verscheen, het aantal mensen dat aan deze aandoening lijdt, lager is, bijvoorbeeld, in de VS wordt trypanofobie gediagnosticeerd bij 10% van de bewoners.

In Rusland en in de post-Sovjetruimte, waar lange tijd dikke metalen naalden van herbruikbare spuiten werden gebruikt, is de angst voor injecties hoger - tot 20% van de bevolking van ons land lijdt aan trypanofobie. Dit suggereert dat Deze fobie hangt nauw samen met de kwaliteit van de medische zorg. Maar dit is niet de enige voorwaarde voor de ontwikkeling van wanorde.

Gewoonlijk ontwikkelt trypanofobie zich in de kindertijd, hiervoor wordt het vaak de angst voor de kindertijd genoemd. Trypanofobie moet niet worden verward met iatrofobie - angst voor artsen, angst om naar ziekenhuizen te gaan, onderzoeken, testen, behandeling.

Vaak gaan deze twee fobieën zij aan zij, veel jatrophobes zijn niet alleen bang voor mensen in witte jassen, maar ook voor injecties. Maar veel trypanofoben zijn niet bang voor artsen en verpleegkundigen, ze kunnen veilig naar de kliniek gaan, naar de therapeut gaan als ze ziek zijn, tests ondergaan als ze niet worden geassocieerd met lekke banden en injecties.

Trypanophob zelf geeft meestal eerlijk toe dat het bang is voor injecties. Veel van de mensen met deze aandoening zien hierin niets ongebruikelijks, naar hun mening moet elke persoon bang zijn voor injecties. Maar in een gevaarlijke situatie verliezen mensen met trypanofobie het vermogen om hun gedrag te beheersen - ze kunnen flauwvallen bij het zien van een injectiespuit, beginnen uit te breken en wegrennen, sommige worden gehinderd door dergelijke angst dat ze de drempel van de behandelkamer niet kunnen overschrijden. In elke situatie waarin de injecties kunnen worden vervangen door pillen of iets anders, zullen trypanophoben hier zeker van profiteren.

Of deze fobie gevaarlijk is, is moeilijk te zeggen. Zolang een persoon gezond is en injecties niet nodig is, verschilt zijn leven niet van het leven van iedereen. Deze angst hindert hem op geen enkele manier. Maar het is noodzakelijk om ziek te worden, er is een dringende behoefte aan een injectie en de persoon valt in een angstige staat.

Wachten op de injectie is pijnlijker voor hem dan de injectie zelf. Sommige febs weigeren injecties in principe, ondanks de argumenten en overtuigingskracht van artsen. En het is deze mislukking die ernstige gezondheidsproblemen en een bedreiging voor het leven kan veroorzaken.

Er zijn medicijnen die alleen kunnen worden ingenomen door injectie of infuus. Er zijn situaties waarin uitstel het leven van een patiënt kan kosten, en dan is een injectie de beste manier om snel het juiste medicijn aan het lichaam van de patiënt af te leveren.

Het is niet zo moeilijk om echte trypanofobe te herkennen.Veel mensen zeggen dat ze bang zijn om injecties te geven, maar dit zijn slechts woorden. Een echte persoon die lijdt aan trypanofobie houdt er niet van om over dit onderwerp te praten, omdat zelfs de gedachte aan een dergelijke procedure als een injectie, of het nu intraveneus of intramusculair is, hem lijdt. Er zijn patiënten die in paniek bang zijn voor injecties in de ader, er zijn mensen die bang zijn om de billen te doorboren, velen combineren met succes de angst voor alle soorten injecties, inclusief bloedafname van een vinger voor een algemene analyse van de scarificator.

Mensen met deze aandoening proberen hun leven zo in te richten dat ze injecties kunnen voorkomen. Als er een kans is om niet te gaan voor vaccinatie, zullen ze niet gaan. Als er zelfs maar de minste kans is om een ​​medisch onderzoek te ondergaan, waarbij ze bloed afnemen voor analyse, zullen ze hier zeker gebruik van maken.

De arts die de behandeling voorschrijft, zal proberen te zien of het nodig is om injecties te geven, als er een kans is om ze te vervangen door pillen of medicijnen, zo niet, dan zal hij de informatie van andere artsen en op internet meerdere keren controleren. De angst zal toenemen en uiteindelijk zal trypanofobe zeker een excuus proberen te vinden en niet voor injecties kiezen. Als dit niet mogelijk is of als er plotseling een injectie nodig is, kan hij zijn gruwel niet verbergen.

De dosis adrenaline van de leeuw komt onmiddellijk vrij in het bloed. Onder zijn actie snel pupillen verwijden, handen beginnen te trillen, onderlip. De huid wordt bleek door de uitstroom van bloed (het lichaam, met een gevaarssignaal, doet er alles aan om meer spieren aan de spieren te geven, omdat het mogelijk is dat het nodig is om te rennen of te vechten).

Het hart begint vaak te kloppen, de ademhaling wordt oppervlakkig, intermitterend en oppervlakkig. De lichaamstemperatuur is iets verlaagd en de patiënt wordt bedekt met kleverig, koud zweet. Overgeven kan beginnen, vertroebeling en bewusteloosheid kunnen optreden, een belofte van ontsnapping en ontsnapping kan optreden - het symptomatische beeld is grotendeels individueel en hangt niet alleen af ​​van de ernst van de fobie, maar ook van het karakter en de persoonlijkheid van de persoon.

Na een paniekaanval voelen patiënten met trypanofobie zich emotioneel uitgeput, moe, schamen ze zich. Ze zijn kritisch ten opzichte van zichzelf, ze zijn zich terdege bewust van de absurditeit van de situatie, maar ze kunnen niets doen zodat de paniekaanval niet opnieuw gebeurt. Het brein zelf start deze processen, ze zijn meestal buiten de controle van de mens.

Wat is er eigenlijk zo bang voor trypanophobe? Niet iedereen is bang voor precies het moment van een punctie met een scherpe naald van de huid. Sommige mensen voelen een huiveringwekkende afgrijzen bij de gedachte dat ze met een medicijn door een naald worden geïnjecteerd, ze voelen letterlijk hoe het zich onder de huid verspreidt, over de spieren. Ze ervaren de injectieprocedure zelf pijnlijk. Sommigen vrezen dat er na de injectie bloedingen, hematomen, hobbels en langdurige pijn zullen zijn.

Veel mensen zijn bang voor infectie met gevaarlijke infecties en kleine luchtbelletjes die in de naald kunnen komen tijdens het gebruik van een medicijn. Soms beangstigt het niet alleen het hele proces met al zijn stadia, maar ook het uiterlijk van naalden en spuiten, zelfs als ze niet direct voor een bepaalde patiënt bedoeld zijn - in de film, in foto's en foto's.

Fobie is even kenmerkend voor zowel mannen als vrouwen. Er werd geen significant geslachtsverschil waargenomen. Maar bij mannen hebben trypanofoben één onaangenaam kenmerk: ze zijn meer vatbaar voor manifestaties van paniekaanvallen dan vrouwen.

Angst voor injecties wordt gevormd in de kindertijd, en het gedrag van ouders, het temperament en het karakter van het kind dragen er veel aan bij. Alle baby's maken injecties, bijvoorbeeld, vaccinaties. Maar sommige mensen verdragen het, huilen, stinken en vergeten al snel de injectie, terwijl anderen een sterke angst hebben om de situatie te herhalen. Kinderen met verhoogde prikkelbaarheid van het zenuwstelsel, een zwakke pijngrens, beïnvloedbare baby's met een rijke verbeeldingskracht en verhoogde angstgevoelens zijn vatbaarder voor het ontwikkelen van fobieën.

Zulke kinderen kunnen niet alleen bang zijn voor hun eigen gevoelens door injecties, maar ook voor verhalen, films, boeken lezen, foto's. Het vreselijke verhaal van de "zwarte hand", die in kinderkamers kruipte en kinderen prikte met een naald met gif, kan intense ervaringen veroorzaken. Het verhaal zal uiteindelijk worden vergeten - het geheugen is zo ingericht dat het onnodige informatie wist die een persoon niet gebruikt. Maar op het onderbewuste niveau zal er een duidelijk verband blijven bestaan ​​tussen naalden, spuiten en iets verschrikkelijks, dodelijk, met bedreiging.

Het gedrag van de ouders kan voldoende zijn (het is noodzakelijk om een ​​injectie te geven - we zullen het doen), of het kan rusteloos en ervaringsgericht zijn. Mama, die vóór de inenting van een kind nerveuzer is dan hij, verhoogt ook het niveau van angst bij het kind.

Er zijn ouders die de kinderen vertellen dat als ze niet eten of stoppen met wandelen door de plassen, ze ziek worden en dan moeten ze naar het ziekenhuis om injecties te geven. Over injecties in zulke gevallen, merk op dat volwassenen altijd zeggen. Als het kind achterdochtig en ontvankelijk is, volstaan ​​dergelijke uitspraken op zich al genoeg om de rest van zijn leven in paniek te blijven met de angst om spuiten te manipuleren.

De redenen kunnen liggen in een negatieve persoonlijke ervaring - een mislukte injectie, complicaties, de onbeschoftheid van de medische staf en dikke naalden. In dit geval is het beeld van de spuit direct gerelateerd aan pijn. Er is geen andere associatie. En bang zijn voor pijn is over het algemeen een normaal verdedigingsmechanisme. Alleen in trypanofoben verkrijgt het abnormale, gehypertrofieerde schubben.

Opgemerkt moet worden dat ouders met een dergelijk probleem meestal kinderen opvoeden die trypanofobie hebben. Het is geen kwestie van genetica, niet van erfelijkheid, maar van een illustratief voorbeeld - het kind accepteert het model van de wereld en interacties ermee aangeboden door ouders voor een goede munt. De angst van mama of vader voor eenvoudige medische manipulatie kan eenvoudigweg op geloof worden genomen, en vervolgens wordt een aanhoudende diepe fobie gevormd.

Oproepen om de angst voor injecties te bestrijden, zichzelf bijeen te brengen door een wilsinspanning en de fobie te verslaan, waar het internet vol van is, kunnen in de praktijk weinig doen om echte trypanofoben te helpen. Het ding is dat ze op het moment van gevaar de manifestaties van angst niet kunnen beheersen, daarom kan er geen sprake zijn van enige inspanning van de wil. Geestelijke instorting behoeft renderen gekwalificeerde psychiatrische en psychotherapeutische hulp.

De meest effectieve methode wordt overwogen cognitieve gedragstherapie. Deze techniek helpt om de ware oorzaken van angst te identificeren. Een ervaren arts zal niet oproepen tot het overwinnen van horror, hij zal gewoon proberen de belangrijkste overtuigingen van de patiënt te veranderen die een kettingreactie van een paniekaanval veroorzaken. Beroepen kunnen individueel en in groep zijn, maar kunnen ook worden toegepast suggestie, hypnose, NLP, patiëntentraining in autotraining, methoden voor diepe spierontspanning.

Zodra de eerste fase is achtergebleven, zal de patiënt geleidelijk worden ondergedompeld in situaties waarin hij wordt omringd door beelden en objecten die eerder waren afgeschrikt. En goed, als in het begin een persoon zonder opwinding kan praten over injecties, dan kan hij een spuit oppikken en zichzelf vervolgens een intramusculaire injectie van vitamines geven.

Naast psychotherapie kan worden toegepast medicamenteuze behandeling - antidepressiva worden voorgeschreven om angst- en depressiesymptomen te verlichten. Als u bij een kind tekenen van angst voor injecties hebt opgemerkt, moet u ze niet negeren en wachten totdat het kind "de angsten ontgroeit". Zoek hulp bij een psycholoog. Hoe "jonger" de fobie, hoe gemakkelijker het is om ervan af te komen.