Geschiedenis van het Husky-ras

Onlangs zijn husky's het meest populaire hondenras. De belangstelling voor hen neemt elk jaar toe. Wat zijn ze - deze interessante honden, waar ze vandaan kwamen, hoe en waar ze werden gefokt, wat mensen zo aantrekt - laten we in ons artikel kijken.

De oorsprong van het Husky-ras is verloren gegaan in de diepten van de eeuwen. Volgens één gegevens zijn ze 1500 jaar geleden verschenen en volgens anderen meer dan 3.000. Ze komen uit de noordelijke regio's met een ruw klimaat - het Verre Oosten, Siberië, Chukotka en Kamtsjatka. In deze omstandigheden hadden bewoners een sterk, sterk dier nodig voor het vervoer van verschillende goederen tijdens de migraties.

In het Neolithicum kwamen primitieve jagers naar het noorden met hun jachthonden. Later was er een oversteek van honden met wolven, waardoor de eerste vertegenwoordigers van dit ras verschenen, en de mensen begonnen doelbewust met hen te fokken. Moderne wetenschappelijke studies hebben een zeer nauwe genetische relatie tussen husky en wolven bewezen.

Volgens een van de versies gaat de naam terug naar de naam van de Eskimo-stam. Vervormd, nog meer jargon, het woord 'Eski' betekende 'Eskimo-hond'. Een andere veronderstelling over hun oorsprong lijkt echter betrouwbaarder te zijn. Het ras werd gefokt door de Chukchi - een volk dat een uitgestrekt gebied bezet in het noordoosten van het vasteland van Eurazië.

Gedurende vele eeuwen leefden de Chukchi vrij gesloten, zonder te worden beïnvloed door de beschaving. Pretentieloze en slimme sledehonden waren hun trouwe assistenten en vrienden - ze vervoerde bagage, jaagde op dieren en verwarmde hen in koude nachten met hun warmte. De selectie was zwaar - het recht om te leven en nakomelingen te produceren werd alleen aan de sterkste en intelligentste personen toegekend.

Later, toen de handel zich begon te ontwikkelen, leerden Europese en Amerikaanse handelaars over deze honden en gaven het ras zijn naam. Van Engels "husky" vertaalt als "hees".

Huskies hebben de grootste populariteit en erkenning over de hele wereld gekregen tijdens de "goudkoorts" in Alaska. Om de afgelegen noordelijke gebieden te bereiken, hadden we honden nodig die goed waren aangepast aan deze omstandigheden. Van alle geteste rotsen bleken de inboorlingen van Siberië de beste te zijn. Ondanks de gemiddelde parameters ze overwonnen sneeuwafwijkingen, weerstonden een 50 graden vorst, liepen onvermoeibaar door, met het gevoel dat ze hun weg vonden door een sneeuwstorm en sneeuwstorm, vervoerd medicijnen, eten, post.

Hier is één openstaande zaak.

In de winter van 1925 vielen de sterkste epidemieën van difterie op Alaska. In de stad Nom waren de voorraden medicijnen en vaccinvaccins uitgeput, de bevolking werd met uitsterven bedreigd. Om mensen te redden, was het nodig om medicijnen zo snel mogelijk af te leveren bij de dichtstbijzijnde nederzetting, met een afstand van meer dan 1000 kilometer, wat 9 dagen reizen betekende in die tijden.

Verschillende mannen namen de taak op zich met hun sleeën, zij organiseerden het stokje, reden dag en nacht, vervangden elkaar. Als gevolg hiervan werd het serum na 5 dagen in de stad afgeleverd. Dit werd gedaan door de Noorse Seppala en zijn team, geleid door de leider van Togo. De musher was buiten bewustzijn, de dieren wisten hun pootjes in bloed.Uit dankbaarheid voor de prestatie in Central Park, New York, werd een monument voor een huskyhond opgericht.

Het belangrijkste verschil is de grote gelijkenis met de wolf. Honden hebben een sterk, gespierd lichaam, sterke lange poten en dicht dik haar. Al deze tekens helpen hen de winterkou te doorstaan, zware sledes over lange afstanden te dragen. Indien nodig, kunnen huskies een kleine hoeveelheid voedsel geven. Deze dieren kunnen klein en middelgroot zijn, de vorm van het lichaam is strak, de snuit is iets ingekort. Een gemiddelde hoogte van 60 centimeter, gewicht - ongeveer 30 kilogram.

Volgens de rasstandaard moeten honden donkere ruggen, oren en het bovenste deel van het hoofd hebben. De buik, poten en snuit zijn wit en de karakteristieke lichtpuntjes, de 'bril' rond de ogen, zijn ook gemarkeerd. Er zijn dieren met puur witte en roodachtige vachtkleur, maar dit is een zeldzaamheid, eerder de uitzondering.

De ogen hebben een amandelvormige, enigszins schuine incisie. Hun kleur is meestal blauw, ijzig, minder vaak - bruin, geelachtig. De eigenaardigheid is de controverse. Oren zijn driehoekig, dicht bij elkaar, volledig geslachtsrijp. De staart is groot en donzig zoals een vos, hij is licht gebogen.

Honden van dit ras zijn erg winterhard, onvermoeibaar en dynamisch. Ze hebben constante beweging en beweging nodig. Ze houden van lange wandelingen, rennen en spelen in de frisse lucht, ze voelen zich geweldig in een koud klimaat. Huskies zijn vriendelijk, vriendelijk, loyaal en helemaal niet agressief. Uitstekend wonen met andere huisdieren. Geschikt voor gezinnen met kinderen. Vanwege de speciale schoonheid kan leven, zelfs met allergieën.

Momenteel zijn er 3 hoofdrichtingen in het ras.

• Arbeiders. Het allereerste ras is de voorouder van alle anderen. De rasstandaard beschrijft precies de werkhond. Nu zijn ze veel minder algemeen dan voorheen en worden ze vooral gebruikt in het toerisme, voor excursies op sleeën in het noorden. Ze stralen niet met schoonheid, maar ze zijn kalm, betrouwbaar, onvermoeibaar.

• Racen of sporten. Speciaal gefokt om deel te nemen aan wedstrijden, hondenslee races. Ze hebben een hogere snelheid, maar minder uithoudingsvermogen op lange afstanden. Ze kunnen onzuiverheden hebben in de stamboom van honden en windhonden, een iets andere buitenkant. Fokkers werken aan het verbeteren van de externe gegevens.

• Tentoonstelling, show. De naam spreekt voor zich. Deze honden zijn foto's, erg mooi, zonder gebreken. Winnaars van hoge prijzen in verschillende prestigieuze shows. Niet bedoeld voor werk of sport, gewoon goede en trouwe metgezellen.

Naast de verdeling naar activiteit, wordt het ras ook gedeeld door de plaats van herkomst: er zijn Siberische, Kamchatka, Sakhalin, Baikal, Finse, Yakut, Alaskan, Amerikaanse variëteiten. Ze zijn niet altijd afstammelingen en familieleden van de Huskies, vaker is het het resultaat van kruising vertegenwoordigers van verschillende rassen.

Ondanks de naam, verscheen het ras en werd het officieel erkend in Amerika. Deze gebeurtenis werd voorafgegaan door een lange geschiedenis. Voor het eerst werden sledehonden uit Chukotka in de eerste helft van de 19e eeuw naar de Verenigde Staten gebracht. Er was een ontwikkeling van de noordelijke gebieden, Alaska werd gekocht van Rusland. Naast de Chukchi-honden die worden gebruikt in sleeën die uit andere plaatsen worden geïmporteerd.

Tijdens het paren paren nieuwe variëteiten spontaan en doelgericht voort. Hondenfokkers verschenen, competitieve races werden populair.Fokkers, die naar de honden keken, merkten de meest winterharde, sterke, gehoorzame en probeerden deze kwaliteiten bij de nakomelingen te behouden.

Dus, bijna 100 jaar lang, werd het ras gevormd in de moderne zin. Erkenning van de American Dog Club die ze ontving in 1930, de standaard werd twee jaar later goedgekeurd - in 1932. Huskies kwam pas na de Tweede Wereldoorlog, in de jaren vijftig, in West-Europa.

De vertegenwoordigers van vandaag zijn niet de directe erfgenamen van sledehonden uit Siberië, hoewel ze van buitenaf vergelijkbaar zijn. Ter nagedachtenis aan de voorouders, de Chukchi-honden, werd echter besloten om de nieuwe soort "Siberische Huskies" te noemen.

Momenteel is het ras breed vertegenwoordigd in de toeristische sector, sport, neemt deel aan internationale tentoonstellingen en shows. Deze honden worden meestal gekozen door mensen die energiek, liefhebbend en extreem zijn.

Zie de volgende video voor meer informatie over de oorsprong van het Husky-ras.